26.12.14

ನಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ನಾವೇ ಜವಾಬ್ದಾರರು ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುವ ಸೈಕಲ್!


ನನ್ನದೇ ಮಾರುತಿ ಆಲ್ಟೊ ಕೆ 10ನಿಂದ ತೊಡಗಿ ಕಾರ್ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಅದ್ವಿತೀಯ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿರುವ ಆಡಿ ಕಂಪನಿಯ ಆಡಿ ಕ್ಯು 7 ಎಸ್ ಯು ವಿ ವರೆಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವಾಹನ ಚಾಲನೆ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿದೆ.

ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಾಹನಗಳೂ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿದವು ಎನ್ನುವುದು ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ. ಇದರ ಹಿಂದಿರುವ ಇಂಜಿನಿಯರುಗಳ ಸಾಧನೆಗೆ ಶರಣು.
ತಣ್ಣನೆ ಎಸಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅಟೋಗೇರ್ ಹಾಕಿದರೆ ಆಡಿ ಎ6ನಂತಹ ಸೆಡಾನ್ ಕಾರುಗಳು ಗಂಟೆಗೆ 120 ಕಿ.ಮೀಗೂ ಹೆಚ್ಚು ವೇಗದಲ್ಲಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದರೆ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಆಗದು. ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ಶ್ರಮವಿಲ್ಲ. ಚಾಲನೆ.ಮಾಡುವ ಕೌಶಲ್ಯ ಹಾಗು ಏಕಾಗ್ರತೆ ಇದ್ದರೆ ಸಾಕು.

ಹೀಗೆ ಬೈಕ್, ಕಾರ್ ಇದೆಲ್ಲದರ ಬಳಿಕ ನಾನು ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿಸಿದ್ದು. ವಾಹನಗಳೆಲ್ಲ ನಮ್ಮನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುತ್ತವಾದರೆ ಸೈಕಲ್ ಮುಂದೆ ಹೋಗಲು ನಮ್ಮ ಶ್ರಮವೇ ಬೇಕು! ನಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ತೂಕವನ್ನು ಈ ವಾಹನಗಳು ಹೇಳಿವುದೇ ಇಲ್ಲ.
near bajpe airport
ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಾಗ ನಮ್ಮ ಕಾಲಿನ ಕಸುವು ಎಷ್ಟೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಹೊಟ್ಟೆಯ ಬೊಜ್ಜಿನ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಪುಪ್ಪುಸದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಎಷ್ಟೆನ್ನುವುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಸೈಕಲ್ ನನಗಿಷ್ಟವಾಯ್ತು.(ಚಾರಣ ಹೋಗುವಾಗಲೂ ನಮ್ಮ ದೈಹಿಕ ಫಿಟ್ ನೆಸ್ ಮಟ್ಟ ನಮಗೆ ಬೇಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ, ವಾಹನದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಸೈಕಲ್ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದು ಅಷ್ಟೆ.)
ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ಹೀಗೆ ಕುಳಿತು ನೀರು ಕುಡಿಯೋದ್ರಲ್ಲೂ ಮಜಾ ಇದೆ!
ಸೈಕಲ್ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಭಾರತೀಯರಿಗಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿದೇಶೀಯರು, ಅದರಲ್ಲೂ ಜರ್ಮನ್, ಫ್ರಾನ್ಸ್, ಅಮೆರಿಕಾ, ಬ್ರಿಟನ್ನವರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಭಾಗದಿಂದ GIANT, SCOTT, BIANCHI, FUJI, SCHWINN, SPECIALISED ಮುಂತಾದ ಕಂಪನಿಯ ಸರಳ ಸುಂದರ ಸೈಕಲ್ ಗಳನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೂ ಕಳುಹಿಸಿ ಪ್ರಚುರ ಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತದ ಕಂಪನಿಗಳಾದ ಹೀರೋ, ಬಿಎಸ್ಎ, ಹರ್ಕ್ಯುಲಸ್ ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸೋತಿವೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು. ಇಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬೇಕಾದಂತಹ ರಫ್ ಎಂಡ್ ಟಫ್ ಸೈಕಲ್ಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪಡಿಸಿದರೂ ದೊಡ್ಡವರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಫ್ರೇಮ್ ಸೈಜಿನ ಹಗುರವಾದ, ವಿವಿಧ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಬೈಸಿಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸೈಕಲ್ ಪೇಟೆಯವರ ಮನ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಇನ್ನೂ ಗ್ರಾಮಾಂತರದ ಭಾಗಗಳ ಅನೇಕ ಬಡಜನರ, ಕೆಳಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದವರ ಆಯ್ಕೆ ಇದೇ ಹರ್ಕ್ಯುಲಸ್, ಹೀರೋ ಬೈಸಿಕಲ್ಲುಗಳು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನು ಖಂಡಿತಾ ಮರೆಯಲಾರೆ. ಅಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಸಲಾಂ. 3500 ರೂ.ಗೆ ಸೈಕಲ್ ಕೊಟ್ಟು ಬಹಳ ನೆರವಾಗಿವೆ.
ಒಂದು ಸೋಪು, ಶಾಂಪೂ, ಹಾಲು ತರುವುದಕ್ಕೆ 1 ಕಿ.ಮೀ ಹೋಗಬೇಕಾದರೂ ಜುಯ್ಯಂನೆ ಕಾರೇರಿ ಹೋಗುವ ಭೂಪರಿಗೆ ಸೈಕಲ್ ಏರುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ಯಾಶನ್, ಫ್ಯಾಶನ್ ನೆಪ ಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಕಂಪನಿಗಳು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಸೋತಿವೆ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ದೂರು. 
ಅಂತಹವರಲ್ಲೊಬ್ಬನಾದ ನಾನು ಅಂತೂ ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿಯೇಬಿಟ್ಟೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅತ್ರಿಬುಕ್ ಸೆಂಟರ್ ಅಶೋಕವರ್ಧನರ ಸೈಕಲ್ ಚಳವಳಿ. ಅವರು ಜಂಟಿ ಸೈಕಲ್ನಲ್ಲಿ ಪತ್ನಿ ದೇವಕಿಯಮ್ಮನವರ ಜತೆ ನಗರ ಸಂಚಾರ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಾಲ್ಯಕಾಲದ ನನ್ನ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿಯ ಆಸೆ ಮತ್ತೆ ಪುಟಿದೆದ್ದಿತು. ಹಾಗೆ ಅವರ ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಬರುವ ರೋಚಕ ಸೈಕಲ್ ಕಥಾನಕಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂತೂ ತಿಂಗಳುರುಳಿದವು. ಅಶೋಕವರ್ಧನರ ಗೇರ್ ಇಲ್ಲದ ಜಂಟಿ ಸೈಕಲಿನ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೂ ಅವರು ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ಮತ್ತೆ ಇನ್ಫೋಸಿಸ್ ನ ಚಾರಣಿಗ ಗೆಳೆಯ ಸಂದೀಪ್ ಕೂಡಾ ತಮ್ಮ ಸೈಕಲ್ ಸಾಹಸ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡರು. ಮಂಗಳೂರಿನಂತಹ ಏರು ತಗ್ಗು ಹೆಚ್ಚಿರುವ ಕಡೆಗೆ ಗೇರ್ ಸೈಕಲ್ ಹೇಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದರು.
ಆ ಬಳಿಕ ಅಶೋಕವರ್ಧನರು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮೆರಿಡಾ ಕಂಪನಿಯ ಮ್ಯಾಟ್ಸ್ ಎನ್ನುವ ಎಂಟಿಬಿ(ಮೌಂಟನ್ ಟೆರೇನ್ ಬೈಕ್) ಖರೀದಿಸಿ, ಸವಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರು. ಅದು ನನಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಉತ್ಸಾಹ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಸರಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿಸುವುದನ್ನು ಫೈನಲ್ ಮಾಡಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ. 
ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿಗೆ ಎಂದು ನಾನು ಮೊದಲು ಇರಿಸಿದ್ದು 15 ಸಾವಿರ ರೂ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ದೀಪಕ್, ಸೈಕಲ್ನಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಸುತ್ತುವ ಗೆಳೆಯ ಮಿಥುನ್ ಇವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಬಜೆಟ್ ಒಂದಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಿದರೆ ಸ್ವಲ್ವ ಹೆಚ್ಚು ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವ ಹಗುರವಾದ, ಸವಾರಿ ಖುಷಿ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಸೈಕಲ್ ಸಿಗಬಹುದು ಎಂದರು. ಇಂಟರ್ನೆಟ್ನಲ್ಲೂ ಒಂದಷ್ಟು ಪುಟ ತಿರುವಿ ಹಾಕಿದೆ. ನನ್ನ ಆಯ್ಕೆಗೆ ಎಂಟಿಬಿಗಿಂತಲೂ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಹಾಗೆ ಮೆರಿಡಾ ಎಂಬ ಕಂಪನಿಯ ಕ್ರಾಸ್ ವೇ ಮಾಡೆಲ್ನ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ.
ಈ ಎಂಟಿಬಿ, ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ವಿವರಗಳು, ಸೈಕಲ್ ಖರೀದಿ ಬಳಿಕ ಗೆಳೆಯರ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಸ್ಪಂದನೆಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವೆ..... 

13.12.14

ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿಯ ಸಂಕಥನ!

ಪೀಠಿಕೆ
ಸೈಕಲ್! ಈ ಮೂರಕ್ಷದ ವಾಹನ ಸರಳ, ಯಾರಿಗೂ ಕಿರಿಕಿರಿ ಎನಿಸದ, ಹೊಗೆಯುಗುಳದ, ಕಾಲಿನ ಮಾಂಸಪೇಶಿಗಳ, ಸ್ನಾಯುಗಳ ಬಲವನ್ನು ಬಯಸುವ ಸೈಕಲ್ ನನಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಪರಮಪ್ರಿಯ. ಅದರಲ್ಲೂ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಮೊದಲ ಲವ್.
ನಾನು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ಸೈಕಲ್ ಗಳೆಲ್ಲಾ ಬಹಳ ಸರಳ. ಎರಡು ಟೈರು, ಅದನ್ನು ಜೋಡಿಸುವ ಕಬ್ಬಿಣದ ತ್ರಿಭುಜ ಪಟ್ಟಿ. ಚೈನ್, ಪೆಡಲ್, ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದಿರಿಸುವ ಹಲ್ಲಿರುವ ಚಕ್ರ, ಅಂಥದ್ದೇ ಇನ್ನೊಂದು ಹಿಂದಿನ ಚಕ್ರ, ಒಂದು ಮರದ ತುಂಡಿನಂತೆಯೇ ಭಾಸವಾಗುವ ಸೀಟು ಅಷ್ಟೇ.
ಅಂಚೆಯಣ್ಣನಿಂದು ಹಿಡಿದು ಮಾಸ್ಟರರ ವರೆಗೆ, ಪುರೋಹಿತರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮರಕಡಿಯಲು ಬರುವ ಅಬ್ಬುಬ್ಯಾರಿಯ ವರೆಗೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನತೆ ಒದಗಿಸಿದ್ದು ಸೈಕಲ್.
ನನಗೂ ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ನಾನು ಎಂಟನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ. ಪಿಯರ್ ಅಟ್ರಾಕ್ಷನ್ ಅಥವಾ ಓರಗೆಯ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಸಹಜವಾಗಿ ನನಗೂ ಸೈಕಲ್ ಕಲಿಯುವ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿತ್ತು. ಆಗ ಶಾಲೆ ಬಳಿಯ ಮಾರ್ಸೆಲ್ ಸೋಜರ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದ ಹೀರೋ ಜೆಟ್ ಸೈಕಲ್ ಗಳು ಇತರ ಸೈಕಲ್ ನಂತೆಯೇ ಇದ್ದರೂ ಹೊಸ ಮಾದರಿಯ ವರ್ಣದಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. 2 ರೂಪಾಯಿ ಬಾಡಿಗೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿಯಬಹುದು. ಅಂಥದ್ದರಲ್ಲೇ ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಸೈಕಲ್ ಕಲಿತಿದ್ದಾಯ್ತು.
ನನಗೂ ಒಂದು ಸೈಕಲ್ ಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಸಸಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಈಗಲಾದರೆ ಮಕ್ಕಳು ನಡೆಯುವ ಮೊದಲೇ ಒಂದು ತ್ರಿಚಕ್ರ ಸೈಕಲ್, ಅದು ಹಳತಾಗುವ ಮೊದಲೇ ಚಿಕ್ಕ ಗಾಲಿ ಸಹಾಯ ಇರುವ ಸೈಕಲ್ ಬಂದಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವುದು ಮನೆಯವರಿಗೂ ಕಷ್ಟವೇ. ಆದರೂ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ಬೆಳಕಿಂಡಿಯಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಗಂಟಲಿನಲ್ಲಿಳಿಯದ ಕಡುಬಾದ ಗಣಿತದಲ್ಲಿ 70ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಗಳಿಸಿದರೆ ಸೈಕಲ್ ಕೊಡಿಸುವುದಾಗಿ ಆಶ್ವಾಸನೆಯಿತ್ತರು. ಆದರೆ ಅದರ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಯೋ ಏನೋ ನನಗೆ ಪ್ರಥಮ ದರ್ಜೆ ಗಳಿಸಲಷ್ಟೇ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಗಣಿತದಲ್ಲಂತೂ ಜಸ್ಟ್ ಪಾಸು!
ಹಾಗಾಗಿ ಸೈಕಲ್ ಗಗನ ಕುಸುಮವಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯಿತು.
18 ವರ್ಷ ಬಳಿಕ
ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲೇಜು ಪ್ರವೇಶ, ಓದಿನ ಅರಮನೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಸೈಕಲ್ ನಂತಹ 'ಕ್ಷುಲ್ಲಕ' ವಿಚಾರಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಎಡೆಯಿಲ್ಲ!
ಹಾಗಾಗಿ ಅದು ಮರೆತೇ ಹೋಯ್ತು. ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಕ್ಕ ಬಳಿಕ ಬೈಕ್ ಕೊಳ್ಳುವ ಹಂಬಲ. ಸ್ಪ್ಲೆಂಡರ್ ಬಂತು, ಅದು ಹೋಗಿ ಸುಝುಕಿ ಹೀಟ್ ಬಂತು, ನಂತರ ಸುಜುಕಿ ಜಿಎಸ್ 150 ಬಂತು.
ಇವೆಲ್ಲ ಬಂದರೂ ದಿಢೀರ್ ಆಗಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಯೋಚನೆ ಸೈಕಲ್ ನದ್ದು. ವಯಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೇ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನಸುಮಂದಗತಿ, ನನಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದೇಹ, ಇದೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ನಿಯಂತ್ರಣ ಹೇರುವುದಾದರೆ ಅದು ಸೈಕಲ್ನಿಂದಲೇ ಎಂದು ಸೈಕಲ್ ಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟೆ.
ತೈವಾನ್ ಕಂಪನಿ ಮೆರಿಡಾ ಅದ್ಭುತವೆನಿಸುವ ಗಿಯರು ಸಹಿತ ಸೈಕಲ್ ಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾದರಿಯನ್ನು ನಾನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡೆ, ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಮಜವಾದ ಅನುಭವ ಕೊಟ್ಟಿದೆ...ಸೈಕ್ಲಿಂಗ್ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಸಂಚಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡಲಿದ್ದೇನೆ...
ರಾತ್ರಿ 10.45 ಶುಭರಾತ್ರಿ!



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...