ಕತ್ತಲ ಕೂಪದಲ್ಲಿ
ಹುದುಗಿದ್ದ ನನ್ನ
ಟ್ರಂಕಿನ
ಮುಚ್ಚಳ ತೆಗೆದಿರಿಸಿದೆ
ವಾಹ್!
ಅಪರೂಪದ ಘಮಲು
ಪುಸ್ತಕಗಳ ಕಾಗದ
ಕುಂಬಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಘಾಟು
ತಲೆಎಣ್ಣೆ ಚೆಲ್ಲಿದ..
ಅಮ್ಮ ಊರಿನಿಂದ
ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ ಚಕ್ಕುಲಿ
ತುಂಬಿರಿಸಿದ್ದ
ನೆನಪಿನ ಅಮಲು
ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದೆ
ಮಾಡಿದ್ದ ತಪ್ಪುಗಳು
ಧಿಗ್ಗನೇ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಡಿಯಿಂದ
ಎದ್ದು ಮೆರವಣಿಗೆ
ನಡೆಸಿದವು
ಸ್ಪ್ರಿಂಗಿನಲ್ಲಿ ಒತ್ತಿರಿಸಿದ ಹತ್ತಿ
ಬಿಟ್ಟಾಕ್ಷಣ
ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ
ಕೋಣೆ ತುಂಬಾ
ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ
ಚಿತ್ತಾರ.
ಮನದ ನೆಲದಗಲ
ಹರವಿಟ್ಟುಕೊಂಡ
ಮುತ್ತುಗಳು.
ಅವಚಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದಷ್ಟು!
7 comments:
nimma pettige olagina nenapina chittara... adra ghaatu... prastutapadisida riiti... namma maneya attada melina pettige galannu hora tegeyuvalli sahakarisidavu! olle saalugalu..
nice...ishta aaytu..:)
Very Nice
Very Nice
vaav... haLeya nenapugaLa raaTe... bharaaTe....
ಹಳೆಯ ಟ್ರಂಕು ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳ ಟ್ರಂಕು ಆದಂತಹ ಜಾದೂವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕವನದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದೀರಿ. ಉತ್ತಮ ಕವನ.
dr.chandrika avare, nanna blogge swaagatha, bartha iri,
divya, vandanegalu
bhashe,thanks
Dinakar, howdu haLe nenapu mareyuvudunte?
Sunath avre, dhanyavada, nimma protsaaha sada irali
Post a Comment