ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದಷ್ಟೂ ದೂರಕ್ಕೆ
ಎಳೆದೊಯ್ಯುವ ದಿಗಂತ
ಸಾಗರ ಗರ್ಭದಿಂದ ಎದ್ದೆದ್ದು
ಹೊರಟಂತೆ
ಸಾಲಾಗಿ ತೀರಕ್ಕೆ ಮರಳುವ
ಧಾವಂತದ ದೋಣಿಗಳು
ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ
ನೋಡುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕೆನ್ನುವ
ಆಕರ್ಷಣೆ..
ತಾಯಿಯಂತಹ ಆಪ್ತತೆ
ಕಡಲ ತೀರದ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ
ಅಸಂಖ್ಯ ಜನ
ಜನ..ಪ್ರತಿದಿನ
ಪ್ರೇಮಿಗಳು...ನೊಂದವರು..
ಮುದುಕರು..ನಾಯಿ ಆಡಿಸುವವರು
ಜೀವನದ ಜಾತ್ರೆ ಮುಗಿದಂತೆ
ತೆಪ್ಪಗೆ ಕೂತವರು
ಇವ್ಯಾವುದೂ ನನಗೆ
ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ
ಅಥವಾ
ನಿಮ್ಮಿಂದ ಏನಾದರೆ
ನಮಗೇನು? ಎಂಬಂತೆ
ದಿನಾ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ
ತಾವು ತೀರಕ್ಕೆ ತೆವಳಿ
ಬರುವ ಬಾಡಿಗೆ
ಬಂಟರಂಥ ತೆರೆಗಳು...
ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಲೆ
ತೆರೆಯ ಮೇಲಿಂದ
ತೇಲಿ ಬರುವ ತುಪುತುಪು
ಹಾರುವ ಅರೆಜೀವದ
ಮೀನ ಹೊತ್ತ ಹಾಯಿದೋಣಿಗಳು.
ಅರೆ, ಹೊರಡೋಣ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು
ಸಮುದ್ರದ ಗುಟ್ಟು ತಿಳಿದಾಯ್ತು
ಎಂದು ತಿರುಗಿದಾಗಲೇ
ಇನ್ನೂ ಇದೆ, ಮುಗಿದಿಲ್ಲ
ಎಂದು ಗಹಗಹಿಸಿ, ಅಬ್ಬರಿಸಿ
ಬಂಡೆಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಲೇ
ಇರುತ್ತವೆ ಹೆದ್ದೆರೆಗಳು!
3 comments:
kaDala kinareya lahari...sundaravaagide.
Nice name you have given for your blog .... manju musukida dariyalli . ..
I too like sitting by the sea ..watching the waves ....
Nice writing ...
rajesh naik,
nanna kannada blogige swAgata. illige agaga bartA iri:)
reborn,
Thank you for encouraging words. to me watching sea is the one of the best remedy to our mind.
Post a Comment