ಚಂದ್ರ ಕಣ್ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ
ನಕ್ಷತ್ರ ಮಿನುಗುವ ತೆರದಿ
ನಗುತ್ತವೆ ಪಾರಿಜಾತದ ಹೂಗಳು
ತಂದ ಮರದಲ್ಲಿ ಅರಳಿ ತಲೆದೂಗುವ
ಹೂಗಳವು, ಅಂತಿಂಥವಲ್ಲ...
ತಲೆತಿರುಗಿಸುವ
ಸುಗಂಧವಲ್ಲ, ಅಂತಹ ಹಮ್ಮು ಇಲ್ಲ
ಕಣ್ಕುಕ್ಕಿ ಬೆಡಗು ಮೆರೆಯುವುದಿಲ್ಲ
ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಹೂಬಿಟ್ಟು
ಮರುದಿನ ಬೆಳಕು ನೋಡುವ ಮುನ್ನ
ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿ
ಧರೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುತ್ತವೆ
ಪಾರಿಜಾತದ ಹೂಗಳು
ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಚಿ
ನೇವರಿಸಿದಾಗ
ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ನವಿರು
ಸುಗಂಧವದು ಆಪ್ಯಾಯಮಾನ
ತನ್ನ ತವರುಮನೆ-ದೇವಲೋಕದ
ಗುಂಗಿನಿಂದ ಇನ್ನೂ ಹೊರಬರದೆ
ರಾತ್ರಿಯೇ ಅರಳಿ ಹೊರಳಿ
ಇದ್ದುಬಿಡುವುದೇ ಇದರ ಜಾಯಮಾನ!
7 comments:
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ
You have selected a good theme for the poem. The language, simile, the form selected to express the concise idea etc are attractive. Congrats and please continue writing poetry...
i've heard about parijaata flowers but had not seen them. their fragrance is supposed to be really good,i suppose.
ಯಥಾರ್ಥವಾದ ಕವನ.
ಪಾರಿಜಾತ ತವರಿನ ಗುಂಗಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುವ ಕಲ್ಪನೆ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಕವನ.
wow....
Post a Comment